Ιστορικά Στοιχεία
Ιστορικές αναφορές υπάρχουν από τους Σουμέριους 1700 π.Χ, τους αρχαίους Έλληνες 700 π.Χ, τον Αθηναίο, Γαληνό, Διοσκουρίδη, Θεόφραστο,Πλούταρχο. Ο Πλίνιος θεωρούσε τις τρούφες θαύματα της φύσης, ο Πορφύριος τις αποκαλούσε παιδιά των θεών, o Κικέρωνας κόρες της γης και ο Νέρωνας τροφή των θεών.
Είναι γνωστές επίσηςμε τις συνώνυμες λαϊκές ονομασίες: ύδνον, ύκνο, ίτανο, κεραύνιο.
Λαϊκή παροιμία
Άσκαφο, αφύτευτο και αρχοντικό μαγείρεμα
Η συλλογή άγριων μανιταριών πρέπει να άρχισε από τους προϊστορικούς χρόνους, τότε που ο άνθρωπος ήταν κυνηγός και συλλέκτης άγριας τροφής. Οι πρώτες γραπτές πληροφορίες για τη συλλογή και βρώση μανιταριών ανάγονται στους Κλασσικούς χρόνους. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήσαν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις συλλέκτες όπως αναφέρει και ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ.). Αλλά και οι σύγχρονοι Έλληνες, αγρότες και αστοί, ασχολούνται ερασιτεχνικά με τη συλλογή μανιταριών η οποία αποτελεί δημοφιλές σπορ που εξασφαλίζει όχι μόνο φθηνή, εκλεκτή, νόστιμη και θρεπτική τροφή αλλά καλλιεργεί και νοοτροπία αγάπης, σεβασμού και προστασίας για το φυσικό περιβάλλον και παρέχει ψυχική ηρεμία και σωματική άθληση. Την τελευταία 10ετία η δημιουργία συλλόγων μανιταρόφιλων και η διαφήμιση της θρεπτικής και γαστρονομικής αξίας των αυτοφυών μανιταριών έχει δημιουργήσει συνθήκες έξαρσης όχι μόνο στην ερασιτεχνική συλλογή μανιταριών αλλά και στην εμπορική.
Οι τρούφες αποτελούν την κορωνίδα της γεύσης. Φημισμένα εστιατόρια στην Ευρώπη και Β. Αμερική αλλά και σε άλλες περιοχές του πλανήτη προσφέρουν καταπληκτικά εδέσματα σε αστρονομικές τιμές. Οι τρούφες, ακόμη και σε πολύ μικρή ποσότητα, με το θεσπέσιο άρωμά τους, μετατρέπουν κοινές συνταγές σε μοναδικές απολαύσεις.